Krajna
To historyczna kraina pomiędzy Kaszubami a Wielkopolską. Obwiedziona rzekami: Gwdą, Notecią i Brdą, a od północy mniejszymi: Debrzynką i Kamionką. Nazwa wiąże się z historycznym położeniem tego regionu na rubieży, na krańcu kraju Polan.
Krajna wykształciła swoje tradycje i kulturę. Istnieje gwara i wzornictwo krajeńskie. Choć w XIX w. nie dotarł tutaj Oskar Kolberg, to dzisiaj region cieszy się rosnącym zainteresowaniem ze strony badaczy i niesłabnącym zapałem działaczy kulturalnych i ludowych wytwórców. Dzięki nim wypełnia się ta terra incognita na kulturalno-etnograficznej mapie Polski.
_______
Przygotowując wpis, korzystaliśmy z materiałów zawartych w publikacjach:
– “Kultura ludowa Wielkopolski”, red. Józef Burszta, 1967
– “Krajeńskie ścieżki”, Jowita Kęcińska-Kaczmarek, 2011
kim jesteśmy
Jedno z nas energiczne i wszędzie go pełno – drugie co i rusz popada w zadumę nad liściem wiekowego dębu. Jedno jak żongler, z milionem spraw na głowie potrafi dobierać kolejne piłeczki, a żadnej przy tym nie upuści – drugie mogłoby do końca życia poprawiać jeden detal…
Za rzekami, za lasami, pośród jezior odnaleźliśmy swój dom. Życie tu spokojne, a drzewa w starym borze nad Borównem szumią dawne dzieje. Tutaj dzień ogłasza żuraw piskliwym krzykiem, niosącym się do chat poprzez mgły poranka. Tu rytm dalej wyznacza przyroda.
W takim otoczeniu nie sposób pozostać obojętnym! Ludowe opowieści same nas odnalazły, a my daliśmy się im porwać. To wszystko, opowiedziane jak w niezwykłej baśni, znaleźliśmy w krajeńskich wzorach. Ta mnogość emocji… i radość, i tęsknota, i nadzieja, i melancholia, nawet modlitwa!
Chcemy taką opowieść o Krajnie przekazać dalej! Pozdrawiamy i zapraszamy do śledzenia!
blog
Działalność na polu tradycji i kultury regionu jest niezwykłą przygodą.
Przygotowując wpisy, często odnosimy się do prac naukowców, którzy przyczyniają się do przywrócenia Krajny na współczesną mapę kulturalną Polski. Poznajemy na nowo niezwykłe zakątki i ludzi związanych z historią Krajny. Ogromną przyjemność czerpiemy ze współpracy i poznawania tych, którzy tworzą historię regionu dzisiaj.
Zapiski te i inne, to, jak my widzimy świat, różne dygresje, ciekawostki, ważniejsze wydarzenia z funkcjonowania EtnoKrajny zamieszczamy w naszym blogu. Wejdź i rozejrzyj się!
CAŹH(E)K
CYFROWE ARCHIWUM
ŹRÓDEŁ HISTORYCZNYCH (ETNO)KRAJNY
Okazuje się, że w ramach naszej działalności natrafiamy na bezcenne skarby. Przedwojenne książki, gazety, zdjęcia, kroniki… To głosy z przeszłości. Często unikatowe, pojedyncze zachowane egzemplarze, szczęśliwie ominięte przez dziejową zawieruchę. Byłoby wielką stratą, gdyby przepadły bezpowrotnie.
CAŹH(E)K jest inicjatywą, w której podejmujemy się digitalizacji takich materiałów, udostępniając je wszystkim zainteresowanym w myśl Antoniego Jendhofa, nauczyciela z Wielkiego Buczka, który w czerwcu 1945 r. napisał: „Przyszłym pokoleniom te wspomnienia niech służą zawsze jako wskazówki jak Ojczyznę i Naród swój cenić i kochać należy.”
Pragniemy wypełnić wolę autorów, upowszechniając te świadectwa. Wierzymy, że taka idea przysłuży się do wielu niezwykłych podróży sentymentalnych, a może i nowych, ciekawych odkryć albo opracowań naukowych. Miłej eksploracji!
Krajna
To historyczna kraina pomiędzy Kaszubami a Wielkopolską. Obwiedziona rzekami: Gwdą, Notecią i Brdą, a od północy mniejszymi: Debrzynką i Kamionką. Nazwa wiąże się z historycznym położeniem tego regionu na rubieży, na krańcu kraju Polan.
Krajna wykształciła swoje tradycje i kulturę. Istnieje gwara i wzornictwo krajeńskie. Choć w XIX w. nie dotarł tutaj Oskar Kolberg, to dzisiaj region cieszy się rosnącym zainteresowaniem ze strony badaczy i niesłabnącym zapałem działaczy kulturalnych i ludowych wytwórców. Dzięki nim wypełnia się ta terra incognita na kulturalno-etnograficznej mapie Polski.
_______
Przygotowując wpis, korzystaliśmy z materiałów zawartych w publikacjach:
– “Kultura ludowa Wielkopolski”, red. Józef Burszta, 1967
– “Krajeńskie ścieżki”, Jowita Kęcińska-Kaczmarek, 2011
kim jesteśmy
Jedno z nas energiczne i wszędzie go pełno – drugie co i rusz popada w zadumę nad liściem wiekowego dębu. Jedno jak żongler, z milionem spraw na głowie potrafi dobierać kolejne piłeczki, a żadnej przy tym nie upuści – drugie mogłoby do końca życia poprawiać jeden detal…
Za rzekami, za lasami, pośród jezior odnaleźliśmy swój dom. Życie tu spokojne, a drzewa w starym borze nad Borównem szumią dawne dzieje. Tutaj dzień ogłasza żuraw piskliwym krzykiem, niosącym się do chat poprzez mgły poranka. Tu rytm dalej wyznacza przyroda.
W takim otoczeniu nie sposób pozostać obojętnym! Ludowe opowieści same nas odnalazły, a my daliśmy się im porwać. To wszystko, opowiedziane jak w niezwykłej baśni, znaleźliśmy w krajeńskich wzorach. Ta mnogość emocji… i radość, i tęsknota, i nadzieja, i melancholia, nawet modlitwa!
Chcemy taką opowieść o Krajnie przekazać dalej! Pozdrawiamy i zapraszamy do śledzenia!
blog
Działalność na polu tradycji i kultury regionu jest niezwykłą przygodą.
Przygotowując wpisy, często odnosimy się do prac naukowców, którzy przyczyniają się do przywrócenia Krajny na współczesną mapę kulturalną Polski. Poznajemy na nowo niezwykłe zakątki i ludzi związanych z historią Krajny. Ogromną przyjemność czerpiemy ze współpracy i poznawania tych, którzy tworzą historię regionu dzisiaj.
Zapiski te i inne, to, jak my widzimy świat, różne dygresje, ciekawostki, ważniejsze wydarzenia z funkcjonowania EtnoKrajny zamieszczamy w naszym blogu. Wejdź i rozejrzyj się!
CAŹH(E)K
CYFROWE ARCHIWUM
ŹRÓDEŁ HISTORYCZNYCH (ETNO)KRAJNY
Okazuje się, że w ramach naszej działalności natrafiamy na bezcenne skarby. Przedwojenne książki, gazety, zdjęcia, kroniki… To głosy z przeszłości. Często unikatowe, pojedyncze zachowane egzemplarze, szczęśliwie ominięte przez dziejową zawieruchę. Byłoby wielką stratą, gdyby przepadły bezpowrotnie.
CAŹH(E)K jest inicjatywą, w której podejmujemy się digitalizacji takich materiałów, udostępniając je wszystkim zainteresowanym w myśl Antoniego Jendhofa, nauczyciela z Wielkiego Buczka, który w czerwcu 1945 r. napisał: „Przyszłym pokoleniom te wspomnienia niech służą zawsze jako wskazówki jak Ojczyznę i Naród swój cenić i kochać należy.”
Pragniemy wypełnić wolę autorów, upowszechniając te świadectwa. Wierzymy, że taka idea przysłuży się do wielu niezwykłych podróży sentymentalnych, a może i nowych, ciekawych odkryć albo opracowań naukowych. Miłej eksploracji!